Wzory Pism:

Skarga na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej

Skarga dotyczy błędnej decyzji o solidarnej odpowiedzialności skarżącej z tytułu pełnienia w spółce funkcji członka zarządu.

Poznań, dnia 10 lutego 2017 roku
………………………………………………………………………………………………….
Skarga
na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia 22 grudnia 2016 roku wraz z wnioskiem o wstrzymanie wykonania decyzji
………………………………………………………………………………………………….

w sprawie:

  • Natalii (…)

zast. przez. adw.:
Tomasza Grzybkowskiego,
Grzybkowski Guzek Jackowski, Adwokacka Spółka Partnerska
61-762 Poznań, ul. Dominikańska 3

c/a

  • Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Sygn. akt XXXXX
………………………………………………………………………………………………….

Wojewódzki Sąd Administracyjny
w Warszawie
ul. Jasna 2/4
00-013 Warszawa

za pośrednictwem

Dyrektor Izby Skarbowej
w Warszawie
ul. Felińskiego 2b
01-513 Warszawa
………………………………………………………………………………………………….
Osnowa skargi
………………………………………………………………………………………………….
W imieniu skarżącej, powołując się na pełnomocnictwo do reprezentowania w tej sprawie, wnoszę skargę na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia 22 grudnia 2016 roku, sygn. akt XXXXX.

………………………………………………………………………………………………….
Zarzuty skargi
………………………………………………………………………………………………….
Zaskarżonej decyzji zarzucam:
………………………………………………………………………………………………….
I. na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – naruszenie prawa procesowego, tj. art. 122 w zw. z art. 121 § 1 w zw. z art. 125 § 1 w zw. z art. 188 ustawy Ordynacja podatkowa, polegające na nieuwzględnieniu zarzutu naruszenia tychże przepisów i uznaniu za prawidłowe oddalenie wniosku dowodowego o przeprowadzenie dowodu z przesłuchania świadków z uwagi na udowodnienie przez organ okoliczności przeciwnych niż teza dowodowa strony, a w konsekwencji orzeczenia o odpowiedzialności podatkowej skarżącej w sytuacji, gdy nie skierowano egzekucji do całego majątku dłużnika,
II. na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – naruszenie prawa procesowego, tj. art. 122 w zw. z art. 121 § 1 w zw. z art. 125 § 1 w zw. z art. 188 ustawy Ordynacja podatkowa, polegające na nieuwzględnieniu zarzutu naruszenia tychże przepisów i uznaniu za prawidłowe oddalenie wniosku dowodowego o przeprowadzenie dowodu z oględzin ruchomości z uwagi na udowodnienie przez organ okoliczności przeciwnych niż teza dowodowa strony, a w konsekwencji orzeczenia o odpowiedzialności podatkowej skarżącej w sytuacji, gdy nie skierowano egzekucji do całego majątku dłużnika,
III. na podstawie art. 145 § 1 pkt. 1 lit. c) Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – naruszenie prawa procesowego, tj. art. 187 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, polegające na nieprawidłowej i fragmentarycznej analizie materiału dowodowego w sprawie, a w konsekwencji uznaniu, że w przedmiotowej sprawie zachodzą przesłanki uzasadniające orzeczenie o solidarnej odpowiedzialności skarżącej na gruncie art. 116 Ordynacji podatkowej.
…………………………………………………………………………………………………. 
Wnioski skargi
………………………………………………………………………………………………….
Mając powyższe na uwadze, decyzję zaskarżam w całości i jednocześnie wnoszę o:
………………………………………………………………………………………………….
I. na podstawie art. 145 § 1 pkt 1, uchylenie zaskarżonej decyzji i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania,
II. na podstawie art. 135 ppsa, uchylenie także decyzji organu I instancji, tj. decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego Warszawa – Wola z dnia 29 września 2016 roku nr 0000,
III. udzielenie ochrony tymczasowej na podstawie art. 61 § 3 ppsa, tj. poprzez wstrzymanie wykonania decyzji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 22 grudnia 2016 roku w całości, z uwagi na wystąpienie przesłanki niebezpieczeństwa wyrządzenia skarżącej znacznej szkody na skutek wykonania zaskarżonej decyzji,
IV. zasądzenie od organu na rzecz skarżącej zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa adwokackiego, według norm przepisanych.
…………………………………………………………………………………………………. 
Uzasadnienie
………………………………………………………………………………………………….
I. Streszczenie
II. Bezskuteczność egzekucji
III. Naruszenie przepisów prawa procesowego
IV. Obliczenie podatku
V. Podstawa wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji
………………………………………………………………………………………………….
I. Streszczenie

Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa – Wola orzekł o solidarnej odpowiedzialności skarżącej z tytułu pełnienia w spółce AAA Sp. z o.o. funkcji członka zarządu.
Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie zaskarżoną decyzją utrzymał w mocy rozstrzygnięcie organu I instancji.
Zaskarżona decyzja jest błędna, albowiem w przedmiotowej sprawie nie zostały spełnione przesłanki umożliwiające orzekanie o odpowiedzialności członka zarządu na gruncie art. 116 Ordynacji podatkowej.
Zarówno organ I, jak i organ II instancji uchybił dyspozycji przewidzianej w art. 188 Ordynacji podatkowej. Podatnik posiada majątek pozwalający na skierowanie egzekucji przeciwko niemu. Organ II instancji niesłusznie odmówił przeprowadzenia dowodu z przesłuchania świadków oraz oględzin ruchomości.

Podstawą prawną do orzeczenia solidarnej odpowiedzialności osoby pełniącej funkcję członka zarządu jest przepis art. 116 Ordynacji Podatkowej. Zgodnie z ww. przepisem osoba pełniąca funkcję członka zarządu może odpowiadać solidarnie za zobowiązania podatkowe spółki.
Wykładnia językowa powołanego przepisu prowadzi do wniosku, iż warunkiem koniecznym orzeczenia solidarnej odpowiedzialności osoby pełniącej funkcję członka zarządu jest uprzednie przeprowadzenie bezskutecznego postępowania egzekucyjnego w stosunku do całości majątku podatnika.
W rozumieniu w/w przepisu, „bezskutecznością” egzekucji będzie określana sytuacja, w której posiadany przez podatnika majątek nie pozwala na wyegzekwowanie zobowiązania podatkowego. Dla stwierdzenia bezskuteczności egzekucji niezbędne jest zatem wykazanie przez wierzyciela, iż organ egzekucyjny zastosował środki egzekucyjne skierowane do całego majątku dłużnika1.
W niniejszej sprawie organ egzekucyjny nie przeprowadził postępowania egzekucyjnego w stosunku do całego majątku podatnika.


………………………………………………………………………………………………….
II. Bezskuteczność egzekucji

Pomimo wniosków dowodowych zgłaszanych przez skarżącą, organ nie podjął czynności mających na celu wyegzekwowanie zobowiązania podatkowego. Skarżąca wskazała, iż wbrew twierdzeniom organu I i II instancji, spółka posiada majątek pozwalający na skuteczne przeprowadzenie egzekucji przeciwko niej. Fakt ten zostałby skutecznie udowodniony w przypadku uwzględnienia wniosków dowodowych skarżącej, dot. przesłuchania świadków oraz przeprowadzenia oględzin ruchomości stanowiących majątek podatnika. Zarówno organ I, jak i organ II instancji apriorycznie oparły się na wynikach postępowania egzekucyjnego, które zostało przeprowadzone w sposób fragmentaryczny i niezgodny z rzeczywistym stanem faktycznym. Spółka dysponuje majątkiem pozwalającym na uregulowanie zaległości podatkowych.
Wobec powyższego należy przyjąć, iż organ egzekucyjny nie przeprowadził w sposób należyty postępowania egzekucyjnego, które okazało się bezskuteczne.
Tym samym, w przedmiotowej sprawie nie doszło do spełnienia się podstawowej przesłanki warunkującej możliwość orzekania przez organ podatkowy o odpowiedzialności osoby trzeciej w trybie art. 116 Ordynacji podatkowej.
W związku z powyższym należy przyjąć, iż w przedmiotowej sprawie decyzja o przeniesieniu odpowiedzialności podatkowej na osobę pełniącą funkcję członka zarządu podatnika wydana została przedwcześnie.
………………………………………………………………………………………………….
III. Naruszenie przepisów prawa procesowego

A. Naruszenie art. 122 w zw. z art. 121 § 1 w zw. z art. 125 § 1 Ordynacji podatkowej
Organ II instancji dopuścił się szeregu naruszeń przepisów postępowania. Organ II instancji uchybił ciążącym na nim obowiązkom dowodowym, a w szczególności obowiązkowi wszechstronnego rozpatrzenia materiału dowodowego oraz uwzględnienia wniosków dowodowych strony, zmierzających do wykazania twierdzeń przeciwnych w stosunku do twierdzeń organu I i II instancji (por. pkt. IV uzasadnienia skargi).
Organ II instancji nie uwzględnił podniesionego przez skarżącą zarzutu naruszenia przepisów art. 122 w zw. z art. 121 § 1 w zw. z art. 125 § 1 Ordynacji podatkowej. Uwzględnienie wniosków dowodowych skarżącej pozwoliłoby na uzyskanie informacji dotyczących majątku podatnika, a w konsekwencji, pozwoliłoby na wyrugowanie z obrotu prawnego decyzji przenoszącej na skarżącą odpowiedzialność za zobowiązania spółki pomimo niespełnienia przesłanek przewidzianych w art. 116 Ordynacji podatkowej. Organ II instancji nie zważył, iż prawidłowe ustalenie stanu faktycznego wymaga poszukiwania i gromadzenia wszelkich informacji mających znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy. W konsekwencji, organ II instancji powielił argumentację organu I instancji, uznając iż w jego ocenie materiał dowodowy został zebrany w sposób kompletny i wyczerpujący, co uzasadniło utrzymanie w mocy decyzji orzekającej o odpowiedzialności skarżącej w trybie art. 116 Ordynacji podatkowej.
Udowodnione przez organ I instancji okoliczności miały charakter odmienny aniżeli tezy dowodowe zgłaszane przez skarżącą. Zrealizowanie przez organ II instancji podstawowej zasady postępowania dowodowego z art. 122 Ordynacji podatkowej nie doprowadziłoby do skierowania egzekucji do majątku skarżącej.

B. Naruszenie art. 187 § 1 Ordynacji podatkowej
Wydając zaskarżoną decyzję, organ II instancji uchybił obowiązkowi wyczerpującego zebrania materiału dowodowego. Fakt ten skutkował przeprowadzeniem fragmentarycznej analizy okoliczności sprawy. Przeprowadzając postępowanie dowodowe, organ winien zebrać stosowny materiał dowodowy i dokonać oceny środków dowodowych zgodnie z zasadą swobodnej oceny dowodów, przy czym ocena ta może zostać uznana za prawidłową tylko wtedy, gdy jest spójna z zasadami logiki i prawidłowego rozumowania.
Nierzetelne zebranie materiału dowodowego powoduje, że jego ocena jest nieprawidłowa i subiektywna, a co za tym idzie – skutkuje błędnymi ustaleniami faktycznymi służącymi za podstawę wydanego rozstrzygnięcia.
Organ II instancji nie przeprowadził dowodów wskazanych przez skarżącą, tj. dowodu z oględzin ruchomości oraz dowodu z przesłuchania świadków (nota bene pełniących niegdyś funkcję członka zarządu). Fakt ten pozostaje w sprzeczności z dyspozycją przepisu art. 187 § 1 Ordynacja podatkowa, albowiem w toku merytorycznego rozpoznania sprawy, organ podatkowy winien dążyć do ustalenia dokładnych okoliczności faktycznych.
………………………………………………………………………………………………….
IV. Brak przesłanek uzasadniających nieuwzględnienie wniosków dowodowych skarżącej

Zgodnie z art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej, jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem. Wykładania językowa art. 188 Ordynacji podatkowej nakazuje przyjąć, iż przedmiotem dowodu mogą być tylko okoliczności mające znaczenie dla wyjaśnienia sprawy, tj. służące ustaleniu okoliczności decydujących o zastosowaniu właściwego przepisu prawa materialnego.
Odwołując się od decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego Warszawa – Wola, skarżąca złożyła wnioski dowodowe powołane na fakt posiadania przez spółkę AAA Sp. z o.o. mienia pozwalającego na skuteczne wyegzekwowanie zaległych należności z tytułu podatku od towarów i usług. Tezy dowodowe sformułowane przez skarżącą były odmienne w stosunku do twierdzeń organu I instancji. Tym samym należy uznać, iż fakty, na które powołano wnioski dowodowe, nie były na ówczesnym etapie udowodnione zgodnie z twierdzeniem strony. Przeciwnie, z treści decyzji z dnia 29 września 2016 roku wynika, iż organ ustalił stan faktyczny w sposób odmienny niż twierdziła strona.
Dorobek orzecznictwa na gruncie art. 188 Ordynacji podatkowej nakazuje przyjąć, że nieuwzględnienie wniosku dowodowego strony może nastąpić wyłącznie w 2 wypadkach, tj.:
a) gdy żądanie dotyczy dowodu, którego przedmiotem mają być okoliczności nieistotne dla sprawy,
b) gdy okoliczności, na które powołano dowód, są już udowodnione innymi dowodami.
Odniesienie się do przesłanki wskazanej w pkt a) powyżej, wymaga analizy treści wniosków dowodowych zgłoszonych w odwołaniu z dnia 17 października 2016 roku. Skarżąca wskazała bowiem, iż przedmiotem dowodu z przesłuchania świadków oraz dowodu z oględzin ruchomości miał być fakt posiadania przez spółkę AAA Sp. z o.o. mienia pozwalającego na skuteczne wyegzekwowanie zaległych należności z tytułu podatku od towarów i usług. Jest to okoliczność, której ustalenie miałoby wpływ na ocenę, czy w sprawie niniejszej należy zastosować przepis art. 116 Ordynacji podatkowej. Wedle twierdzeń organu I i II instancji, przeprowadzone czynności dowodowe w sposób wystarczający wskazują, iż podatnik nie posiada majątku pozwalającego na skuteczne przeprowadzenie egzekucji należności podatkowych. Oznacza to, że dowody zgłoszone na okoliczność istnienia majątku podatnika są dowodami mającymi istotny wpływ na wynik sprawy. Okoliczności, na które skarżąca zgłosiła dowody, były zatem okolicznościami mającymi znaczenie dla sprawy w rozumieniu art. 188 Ordynacji podatkowej. Ich ustalenie mogłoby przyczynić się do wniosku, że w niniejszej sprawie nie powinien znaleźć zastosowania art. 116 Ordynacji podatkowej. Przepis ten był zaś podstawą rozstrzygnięcia zarówno organu I, jak i II instancji.
Nie ulega wątpliwości, że okoliczności, które strona zamierzała udowodnić poprzez zgłoszone dowody, są okolicznościami mającymi znaczenie dla sprawy. Zarówno organ I instancji, jak i organ odwoławczy nie wskazały w uzasadnieniach swoich decyzji, aby dowody, których żądania przeprowadzenia nie uwzględniono, zostały powołane na okoliczności nie mających znaczenia dla sprawy. W konsekwencji, należy przyjąć, iż w niniejszej sprawie nie zachodzi pierwsza z w/w przesłanek uzasadniających nieuwzględnienie żądania strony o przeprowadzenie dowodu.
Druga z przesłanek nieuwzględnienia wniosku dowodowego strony zachodzi wówczas, gdy okoliczności są już udowodnione wystarczająco innym dowodem. Przesłanka ta zachodzi wyłącznie wówczas, gdy okoliczności są już udowodnione zgodnie z twierdzeniem strony. Przesłanki tej nie należy zatem wykładać w sposób umożliwiający nieuwzględnienie wniosku dowodowego z uwagi na wykazanie innymi dowodami twierdzeń przeciwnych. Na taki właśnie sposób wykładni art. 188 Ordynacji podatkowej wielokrotnie wskazywał Naczelny Sąd Administracyjny: „Zawarte w art. 188 o.p. sformułowanie "chyba że okoliczności te stwierdzone są wystarczająco innym dowodem" odnosi się do sytuacji, gdy żądanie dotyczy tezy dowodowej już stwierdzonej na korzyść strony. Jeżeli dowód dotyczy tezy odmiennej powinien być przeprowadzony. Odmienna interpretacja prowadziłaby do pozbawienia strony instrumentu, za pomocą którego realizuje prawo do czynnego udziału w sprawie. Ma to szczególne znaczenie, jeżeli ciężar dowodzenia przesłanek egzoneracyjnych spoczywa na stronie.”2. Szczególnie istotne w kontekście niniejszego postępowania jest ostatnie stwierdzenie cytowanego fragmentu uzasadnienia wyroku NSA. W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji (s. 21), wskazano: „iż przesłanki uwalniające Panią Natalię (…) od odpowiedzialności za zaległości podatkowe AAA Sp. z o.o., a zatem okoliczności jej służące powinny być wykazane przy istotnym jej udziale i z jej inicjatywy. Przerzucanie zatem na organy podatkowe działań mających na celu odnalezienie majątku z którego egzekucja umożliwi zaspokojenie zaległości podatkowych Spółki w znacznej części nie może odnieść zamierzonego skutku i uwolnić Stronę od odpowiedzialności za zaległości AAA Sp. z o.o.”. W cytowanym fragmencie uzasadnienia zaskarżonej decyzji organ wskazuje na konieczność udowodnienia określonych okoliczności przez stronę celem uniknięcia niekorzystnych dla niej skutków. Jednak gdy strona usiłowała skorzystać z tej możliwości i złożyła stosowne wnioski dowodowe, uniemożliwiono jej czynny udział w postępowaniu. Świadczy to o braku konsekwencji organu II instancji. Z jednej strony wskazuje, że skarżąca winna była udowodnić określone fakty celem uniknięcia niekorzystnych konsekwencji, z drugiej jednak strony nie uwzględnia się wniosków dowodowych skarżącej. Nie sposób zatem uznać za zasadny zarzut organu II instancji co do braku współpracy z organem, skoro sam organ współpracę tę uniemożliwił.

Niezależnie od powyższego, skarżąca podkreśla, iż zaniechanie przez organ II instancji przeprowadzenia dowodu z przesłuchania świadków i oględzin ruchomości z uwagi na zgłoszenie tych wniosków dowodowych na etapie postępowania odwoławczego, nie znajduje oparcia w przepisach regulujących przebieg postępowania podatkowego. Stronie przysługuje inicjatywa dowodowa na każdym etapie postępowania: „Przepisy art. 187 § 2 i art. 188 Ordynacji podatkowej, jak i inne przepisy tej ustawy, nie wprowadzają instytucji prekluzji dowodowej”3. Skarżąca podjęła próbę wykazania braku przesłanek z art. 116 Ordynacji podatkowej poprzez dowód z przesłuchania świadków oraz dowód z oględzin. Z nieznanych przyczyn organ uznał złożenie wniosku dowodowego za nieistotny dla rozstrzygnięcia sprawy, a nadto spóźniony.
Mając powyższe na uwadze, skarżąca została pozbawiona możliwości skutecznego wykazania braku przesłanek odpowiedzialności na gruncie art. 116 Ordynacji podatkowej. Odmowa przeprowadzenia dowodów zgłoszonych w odwołaniu od decyzji z 29 września 2016 roku spowodowała, że nie ustalono okoliczności mających istotny wpływ na zastosowanie w/w artykułu. Nieuwzględnienie żądań co do przeprowadzenia dowodów spowodowało zatem nieprawidłowe ustalenie stanu faktycznego. W konsekwencji należy uznać, iż naruszenia prawa procesowego miały istotny wpływ na wynik postępowania.
………………………………………………………………………………………………….
IV. Podstawa wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji

Na podstawie art. 61 § 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarżąca wnosi o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. Wykonanie decyzji może bowiem spowodować niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody bądź trudne do odwrócenia skutki w zakresie wydolności finansowej skarżącej. Wysokość zaległości w niniejszej sprawie, tj. x złotych, a także w dwóch analogicznych postępowaniach (odpowiednio x1 złotych oraz x2 złotych), może wpłynąć na uzasadnione przypuszczenie utraty płynności finansowej skarżącej .
Mając powyższe na uwadze, wniosek skarżącej należy uznać za w pełni uzasadniony.
………………………………………………………………………………………………….

/adwokat Tomasz Grzybkowski/
………………………………………………………………………………………………….
Załączniki

1. pełnomocnictwo wraz dowodem uiszczenia opłaty skarbowej,
2. dowód uiszczenia wpisu w kwocie x3 złotych,
3. odpis skargi.
………………………………………………………………………………………………….

1Uchwała Naczelnego Sąd Administracyjnego z dnia 8 grudnia 2012 roku 0001
2Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 czerwca 2012 r. 0002, podobnie: Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 listopada 2011 r. 0003, Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 listopada 2011 r. 0004, Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 listopada 2011 r. 0005, Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 sierpnia 2010 r. 0006, Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 maja 2009 r. 0007.
3Wyrok NSA z dnia 16 listopada 2011 roku 0008.
4Podobnie: postanowienie NSA z dnia 2 lutego 2016 roku w sprawie o sygn. akt 0009.