Poznań, dnia 13 lutego 2017 roku
………………………………………………………………………………………………….
Odwołanie
od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych
………………………………………………………………………………………………….

w sprawie:

  • Czesław (...)



- odwołujący -

zast. przez. adw.:
Tomasza Grzybkowskiego,
Grzybkowski Guzek Jackowski, Adwokacka Spółka Partnerska
61-762 Poznań, ul. Dominikańska 3

c/a

  • Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Poznaniu

ul. Starołęcka 31, 61-361 Poznań

- organ rentowy -

Sygn. Akt XXXXX
………………………………………………………………………………………………….

VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
Sądu Okręgowego w Poznaniu
ul. Hejmowskiego 2
61-736 Poznań

za pośrednictwem:

Zakład Ubezpieczeń Społecznych
II Oddział w Poznaniu
ul. Starołęcka 31
61-361 Poznań


………………………………………………………………………………………………….
Wnioski
………………………………………………………………………………………………….
W imieniu odwołującego, z powołaniem się na załączone pełnomocnictwo do reprezentowa-nia w tej sprawie, wnoszę odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 13 grudnia 2016 roku, sygn. akt XXXXX.
Powyższą decyzję zaskarżam w całości i wnoszę o:
………………………………………………………………………………………………….
I.    zmianę zaskarżonej decyzji i przyznanie odwołującemu prawa do emerytury od dnia 13 grudnia 2016 roku na warunkach, o jakich mowa w art. 184 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 1998 r. Nr. 162, poz. 1118 ze zm.);
II.    zobowiązanie ABCD z siedzibą w J., do przedłożenia dokumentów potwierdzających likwidację zakładu pracy, w którym zatrudniony był odwołujący, to jest DCBA Po-znań, a następnie przeprowadzenie dowodu z tych dokumentów na fakt braku moż-liwości przedłożenia żądanych przez organ rentowy dodatkowych dowodów po-twierdzających pracę w szczególnych warunkach;
III.    przeprowadzenie dowodu z zeznań świadków:
a.    Henryka (...);
b.    Mirosława (...);
c.    Władysława (...);
d.    Stefana (...);
e.    Krzysztofa (...);
f.    Tadeusza (…);
g.    Zdzisławy (...);
na fakt:
a.    przebiegu zatrudnienia odwołującego w spornym okresie, to jest od 2 listopa-da 1979 roku do dnia 31 lipca 1991 roku;
b.    warunków zatrudnienia oraz charakteru wykonywanej pracy;
c.    zatrudnienia odwołującego na stanowisku określonym w wykazie „A” dziale V poz. 5 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego oraz wzrostu emerytur i rent inwalidzkich dla pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze (Dz.U. z 1983 r. Nr 8, poz. 43 ze zm.) w spornym okresie, to jest od 2 listopada 1979 roku do dnia 31 lipca 1991 roku;
d.    łącznego okresu zatrudnienia na stanowisku pracy w szczególnych warunkach, o którym mowa w wykazie „A” dziale V poz. 5 wyżej powołanego rozporządzenia;
IV.    przeprowadzenie dowodu z dokumentów wymienionych w uzasadnieniu oraz dokumentów zebranych w aktach organu rentowego na fakty wskazane w treści odwołania, a w szczególności:
a)    zatrudnienia odwołującego na stanowisku określonym w wykazie „A” dziale V poz. 5 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego oraz wzrostu emerytur i rent inwalidzkich dla pracowników za-trudnionych w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze (Dz.U. z 1983 r. Nr 8, poz. 43 ze zm.) w spornym okresie, to jest od 2 listopada 1979 roku do dnia 31 lipca 1991 roku, a łącznie przez okres co najmniej 15 lat;
b)    łącznego okresu składkowego;
c)    spełnienia przez odwołującego warunków, o których mowa w art. 184 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 1998 r. Nr. 162, poz. 1118 ze zm.) w związku z § 4 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego oraz wzrostu emerytur i rent inwalidzkich dla pracowników zatrudnio-nych w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze (Dz.U. z 1983 r. Nr 8 poz. 43 ze zm.);
V.    przeprowadzenie dowodu z przesłuchania stron na fakt:
a.    likwidacji zakładu pracy odwołującego, Poznańskiego Przedsiębiorstwa DCBA Poznań;
b.    przebiegu zatrudnienia odwołującego w spornym okresie, to jest od 2 listopa-da 1979 roku do 31 lipca 1991 roku;
c.    warunków zatrudnienia oraz charakteru wykonywanej pracy;
VI.    zasądzenie od organu na rzecz odwołującego zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa adwokackiego, według norm przepisanych.
………………………………………………………………………………………………….
Zarzuty
………………………………………………………………………………………………….
Zaskarżonej decyzji zarzucam:
………………………………………………………………………………………………….
I.    błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wydania decyzji, mający wpływ na jej treść, polegający na przyjęciu, że odwołujący nie był zatrudniony na stanowisku pracy w szczególnych warunkach, o którym mowa w wykazie „A” dziale V poz. 5 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego oraz wzrostu emerytur i rent inwalidzkich dla pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze (Dz.U. z 1983 r. Nr 8 poz. 43 ze zm.) w spornym okresie, to jest od 2 listopada 1979 roku do 31 lipca 1991 roku, a w konsekwencji nie spełniał wymogu 15 lat pracy w szczególnych warunkach, podczas gdy z przedłożonych organowi rentowemu dokumentów, znajdujących do-datkowe potwierdzenie w zeznaniach świadków, wynika wprost, iż w chwili złożenia wniosku odwołujący spełniał wszystkie przesłanki uzyskania prawa do emerytury;
II.    błędną wykładnię § 2 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 ro-ku w sprawie wieku emerytalnego oraz wzrostu emerytur i rent inwalidzkich dla pra-cowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze (Dz.U. z 1983 r. Nr 8, poz. 43 ze zm.) poprzez uznanie, że okres pracy w szczegól-nych warunkach musi być stwierdzony zarówno w świadectwie pracy, jak i świadec-twie wykonywania prac w szczególnych warunkach, podczas gdy § 2 ust. 2 powyż-szego rozporządzenia uznaje za wystarczające wskazanie tego okresu tylko w jednym z wymienionych dokumentów.
………………………………………………………………………………………………….

Uzasadnienie
………………………………………………………………………………………………….
I.    Streszczenie
II.    Dotychczasowy przebieg postępowania
III.    Obraza przepisów prawa materialnego
IV.    Błąd w ustaleniach faktycznych dotyczących warunków pracy odwołującego
V.    Przesłanki nabycia prawa do wcześniejszej emerytury
………………………………………………………………………………………………….
I. Streszczenie
W okresie zatrudnienia udokumentowanym przed organem rentowym odwołujący był zatrudniony w szczególnych warunkach, wykonując w pełnym wymiarze czasu pracę przy montażu konstrukcji metalowych na wysokości. Pomimo przedłożenia niezbędnych dokumentów organ rentowy odmówił odwołującemu przyznania prawa do emerytury. Wy-łączną przyczynę wydania decyzji odmownej stanowiła nieścisłość w przedłożonym świadectwie pracy. Organ rentowy uznał, że nazwa stanowiska wskazana w świadectwie pracy nie odpowiada literalnie nazwom stanowisk określonych w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrud-nionych w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze i na tej podstawie odmówił odwołującemu prawa do emerytury. Nadto organ rentowy pominął treść świadectwa wykonywania pracy w szczególnych warunkach. Nie budzi jednak wątpli-wości, że decyzja organu rentowego wydana została w oparciu o błędne ustalenia faktyczne i z narusze-niem prawa materialnego.
…………………………………………………………………………………………………
II. Dotychczasowy przebieg postępowania
Wnioskiem z dnia 25 października 2016 roku odwo-łujący wystąpił do Zakładu Ubezpieczeń Społecz-nych II Oddziału w Poznaniu o przyznanie prawa do emerytury. Dołączone do wniosku dokumenty wska-zywały na pracę w szczególnych warunkach na sta-nowisku, które zgodnie z wykazem „A”, działem V, poz. 5 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze (dalej jako Rozporzą-dzenie) kwalifikuje się jako pracę przy montażu konstrukcji metalowych na wysokości. Pismem z dnia 7 listopada 2016 roku organ rentowy wezwał odwołującego do przedłożenia dodatkowych doku-mentów, w tym zwłaszcza prawidłowego świadectwa wykonywania pracy w szczególnych warunkach z podaniem stanowiska zgodnie z wykazem stanowią-cym załącznik do Rozporządzenia. Z powodu likwi-dacji zakładu pracy i przeniesienia dokumentacji pracowniczej do archiwum w J. odwołujący nie był w stanie przedłożyć wymaganych dokumentów w terminie zakreślonym przez organ rentowy. W związku z powyższym dnia 13 grudnia 2016 roku wydano decyzję o odmowie przyznania prawa do emerytury.
…………………………………………………………………………………………………
III. Obraza przepisów prawa materialnego
W uzasadnieniu decyzji z dnia 13 grudnia 2016 roku organ rentowy stwierdził, że przedłożone świadectwo pracy nie zawiera dokładnego określenia zajmowa-nego stanowiska wraz ze wskazaniem wykazu, działu i pozycji zgodnie z obowiązującym rozporządzeniem i na tej podstawie odmówił prawa emerytury. Organ rentowy pominął natomiast, że dokładne określenie zajmowanego stanowiska znajdowało się w świadectwie wykonywania pracy w szczególnych warunkach lub szczególnych charakterze.

Dowód: świadectwo wykonywania pracy w szczególnych warunkach lub szczególnych cha-rakterze- oryginał w aktach organu rentowego, kopia załączona do odwołania.

Podkreślenia wymaga fakt, że § 2 ust. 2 Rozporządzenia posługuje się alternatywną nierozłączną, na co wskazuje użycie spójnika „lub”. Zgodnie z § 2 ust. 2 Rozporządzenia „okresy pracy, o których mowa w ust. 1, stwierdza zakład pracy, na podstawie posia-danej dokumentacji, w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach, wystawionym według wzoru stanowiącego załącznik do przepisów wydanych na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia, lub w świadectwie pracy”. Oznacza to, że prawodawca za wystarczające uznaje wskazanie okresów pracy w szczególnych warunkach w jednym z wymienionych wyżej dokumentów. Konsekwencją błędnej wykładni przepisu § 2 ust. 2 Rozporządzenia było przyjęcie przez organ rentowy, że dokładne zaszeregowanie zajmowanego stanowiska musi mieć nastąpić w obydwu dokumentach.
W postępowaniu przed organem rentowym odwołu-jący przedłożył prawidłowo wystawione, zgodne z wydanymi przepisami i wzorami świadectwo wyko-nywania pracy w szczególnych warunkach.

Dowód: świadectwo wykonywania pracy w szczególnych warunkach lub szczególnych charakterze oryginał w aktach organu rentowego, kopia załączona do odwołania.

Z uwagi na błędną interpretację obowiązujących przepisów uznano, że przedłożone dowody nie są wystarczające do stwierdzenia przesłanek warunkujących przyznanie prawa do emerytury. Z uwagi na powyższe, a zwłaszcza ze względu na brzmienie § 2 ust. 2 Rozporządzenia takie stanowisko uznać nale-ży za oczywiście nieuzasadnione.

 
…………………………………………………………………………………………………
IV. Błąd w ustaleniach faktycznych dotyczących warunków pracy odwołującego
Organ rentowy błędnie przyjął, że odwołujący nie udowodnił pracy w szczególnych warunkach w okresie od 2 listopada 1979 roku do 31 lipca 1991 roku. W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji wskazano, że świadectwo pracy z dnia 18 lipca 1991 roku nie zawiera wskazania stanowiska pracy zgodnie z wykazem załączonym do rozporządzenia, a przed-łożone dodatkowe dokumenty nie określają dokład-nej, zgodnej z zapisem resortowym nazwy stanowiska. Ze względów wskazanych w pkt. III takie zapatrywanie organu rentowego jest nieuzasadnione. Niemniej jednak na wypadek nie podzielenia przez Sąd wcześniejszej argumentacji, wskazuję, co następuje.

Tytułem wstępu zaznaczyć należy, że zgodnie z zapatrywaniem Sądu Apelacyjnego w Łodzi świadectwo pracy w szczególnych warunkach nie jest dokumentem urzędowym i w toku postępowania sądowego może być ono weryfikowane1. Dopuszcza się przy tym przeprowadzenie takich dowodów, jak dowód z zeznań świadków, czy dowód z przesłuchania stron. Przedmiotowo istotnym dla rozstrzygnięcia, czy pracownik pracował w szczególnych warunkach jest charakter wykony-wanej pracy, a nie formalna nazwa zajmowanego stanowiska2.

W spornym okresie, to jest od 2 listopada 1979 roku do dnia 1991 roku odwołujący zatrudniony był w DCAB Poznań. Wykonywana w tym czasie przez odwołującego praca polegała na montowaniu konstrukcji metalowych na wysokości około 40 metrów, przy użyciu specjalistycznego sprzętu, w tym spa-warki.

Dowód:
1.    zeznania Henryka (...);
2.    zeznania Mirosława (...);
3.    zeznania Władysława (...);
4.    zeznania Stefana (...);
5.    zeznania Krzysztofa (...);
6.    zeznania Tadeusza (...);
7.    zeznania Zdzisławy (...);
Bez wątpienia tego typu pracę kwalifikować należy zgodnie z Rozporządzeniem, jako wykonywaną w szczególnych warunkach. Na ten szczególny charakter wskazywały również liczne wypadki przy pracy. Jako przykład podać można zdarzenie zaistniałe w zakładzie pracy odwołującego, w którym śmierć poniosły dwie osoby zajmujące podobne do odwołującego stanowiska.

Dowód:
1.    przesłuchanie odwołującego;
2.    zeznania Henryka (...);
3.    zeznania Mirosława (...).

Z uwagi na likwidację zakładu pracy, w którym zatrudniano odwołującego, aktualnie nie ma możliwości uzyskania dodatkowej dokumentacji potwierdzającej charakter wykonywanej pracy.


Dowód:
1.    przesłuchanie stron;
2.     dokumenty potwierdzające likwidację DCAB Poznań w posiadaniu spółki ABCD  z siedzibą w J.

Zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego tego typu przeszkoda powinna stanowić podstawę do przeprowadzenia przez sąd dowodu z zeznań świad-ków w celu ustalenia, czy zachodzą przesłanki warunkujące przyznanie prawa do wcześniejszej emerytury3.

 
…………………………………………………………………………………………………
IV. Przesłanki nabycia prawa do wcześniejszej emerytury
W kontekście powyższego przytoczyć należy przesłanki warunkujące nabycie prawa do wcześniejszej emerytury. Zgodnie z ustawą o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, odsyłającej również do Rozporządzenia, mężczyzna urodzony po 31 grudnia 1948 roku nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:

1)    osiągnął wiek emerytalny 60 lat;
2)    ma udowodniony okres składkowy wynoszący co najmniej 25 lat;
3)    ma udowodniony okres co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach;
4)    nie przystąpił do otwartego funduszu emery-talnego.

1.    wymagany wiek emerytalny
Bez wątpienia odwołujący osiągnął wiek emerytalny 60 lat, bowiem urodził się 20 listopada 1956 roku.

2.    wymagany okres składkowy
Co się tyczy łącznego okresu składkowego, wynosi on w przypadku odwołującego 25 lat 10 miesięcy i 1 dzień. Tak też ustalił organ rentowy w postępowaniu w sprawie wydania zaskarżonej decyzji.

Dowód:
1.    decyzja z dnia 13 grudnia 2016 roku;
2.    dokumenty załączone do odwołania.

3.    wymagany okres pracy w szczególnych wa-runkach
Wątpliwości w niniejszej sprawie budzi spełnianie przez odwołującego wymogu 15 lat pracy w szczególnych warunkach. Na podstawie przedłożonych dokumentów organ rentowy uznał tylko 7 lat, 5 miesięcy i 3 dni pracy w szczególnych warun-kach.

Dowód:
1.    decyzja z dnia 13 grudnia 2016 roku;
2.    dokumenty załączone do odwołania;
3.    dokumenty zgromadzone w aktach organu rentowego.

Tym samym nie uznano niemal 13 lat przepracowanych na stanowisku montera konstrukcji stalowych na wysokości, o którym to mowa w wykazie „A” dziale V poz. 5 Rozporządzenia. Z wyżej wskazanych względów uznać należy, że organ rentowy po-pełnił pomyłkę nie zaliczając okresu od 2 listopada 1979 roku do 31 lipca 1991 roku, jako okresu pracy w szczególnych warunkach.

4.    warunek nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego
Nadto odwołujący nie przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego, nie złożył również wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w ofe na dochody budżetu państwa.

Dowód:
1.    dokumenty załączone do odwołania;
2.    dokumenty zgromadzone w aktach organu rentowego.
Reasumując wskazać trzeba, że odwołujący spełnia wszystkie warunki, od których uzależnione jest przyznanie prawa do wcześniejszej emerytury. Zatem zaskarżona decyzja jest błędna i nie powinna się ostać.

 
………………………………………………………………………………………………….





/adwokat Tomasz Grzybkowski/
………………………………………………………………………………………………….
Załączniki
1.    pełnomocnictwo wraz z dowodem uiszczenia opłaty skarbowej;
2.    odpis pisma wraz z załącznikami.

1Tak Sąd Apelacyjny w Łodzi w wyroku z dnia 28 listopada 2013 roku, sygn. akt AAAAA; por . także wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 3 grudnia 2015 roku, sygn. akt CCCCC
2Tak Sąd Apelacyjny w Gdańsku w wyroku z dnia 11 lutego 2015 roku, sygn. akt BBBBB.
3Zob. na przykład uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 27 maja 1985 roku,  0001.