Ocena oddziaływania inwestycji na środowisko

Odwołanie

od decyzji z dnia … 2012 roku

w sprawie:

A.A.

…

- odwołującego-

zast. przez adw.:

Tomasza Grzybkowskiego, Tomasza Guzka, dr. Michała Jackowskiego

Grzybkowski Guzek Jackowski Adwokacka Spółka Partnerska

61-762 Poznań, ul. Dominikańska 3

c/a

Regionalny Dyrektor Ochrony Środowiska

ul. 28 czerwca 1956 roku 223/229, 61-485 Poznań

- organowi administracji-

Sygn. akt …

Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska

ul. Wawelska 52/54

00-922 Warszawa

za pośrednictwem

Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska

ul. 28 czerwca 1956 roku 223/229

61-485 Poznań

Żądanie

W imieniu odwołującego, powołując się na pełnomocnictwo w aktach sprawy wnoszę odwołanie od decyzji Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska z dnia … 2012 roku, znak sprawy … stwierdzającej brak potrzeby przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko dla przedsięwzięcia polegającego na przebudowie fragmentów linii napowietrznych wysokiego napięcia kolidujących z budową … w ciągu drogi …: linia 220 kV relacji … – … oraz linii 220 kV relacji ... – …

Decyzję zaskarżam w całości i wnoszę o:

1.       I.        uchylenie zaskarżonej decyzji i przekazanie sprawy organowi I instancji do ponownego rozpoznania;

1.      II.        uchylenie rygoru natychmiastowej wykonalności.

Zarzuty

Zaskarżonej decyzji zarzucam:

1. naruszenie przepisów postępowania art. 66 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 3 października 2008 roku o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko, polegający na przyjęciu, że inwestor nie musiał określać w Raporcie o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko, tzw. racjonalnego wariantu alternatywnego (por. art. 66 ust. 1 pkt 5 cyt. ustawy) ponieważ proponowane we wniosku o wydanie decyzji środowiskowej rozwiązania zakładają realizację przedsięwzięcia „przy jak najmniejszych nakładach inwestycyjnych oraz przy jak najmniejszej ingerencji w środowisko” (uzasadnienie decyzji – s. 12), podczas gdy zgodnie z art. 66 ust. 1 pkt 5 cyt. ustawy każdy raport o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko powinien zawierać przynajmniej trzy warianty przedsięwzięcia, które mają umożliwić organom administracji publicznej dokonanie rzetelnej analizy konsekwencji planowanego przedsięwzięcia w zakresie środowiska naturalnego, co miało wpływ na rozstrzygnięcie, prowadząc do wydania decyzji środowiskowej bez zapoznania się i przeanalizowania alternatywnych rozwiązań planowanej przez wnioskodawcę inwestycji oraz oceny ich oddziaływania na środowisko,

1. naruszenie art. 66 ust. 1 pkt 5 lit. a oraz pkt 4 ustawy z dnia 3 października 2008 roku o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz ocenach oddziaływania na środowisko, polegające na wydaniu decyzji w oparciu o raport niezawierający kompleksowych obliczeń natężenia pola elektrycznego i magnetycznego oraz szerokości obszaru, w którym natężenie pola elektrycznego przekracza wartość 1 kV/m dla poszczególnych przęseł planowanej inwestycji (uwzględniających w szczególności odległość od ziemi najniżej zawieszonego przewodu, maksymalną wartość natężenia pola elektrycznego Emax w [kV/m], szerokość obszaru, w którym natężenie pola elektrycznego przekracza wartość 1 kV/m w [m], maksymalną wartość natężenia pola magnetycznego Hmax w [A/m], kategorię oraz parametry słupów, rozkładów pól elektrycznych i magnetycznych, wraz z podaniem metody i warunków pomiarów, a także liczby przekrojów, temperatury przewodów, obciążenia linii) co miało wpływ na rozstrzygnięcie postępowania, uniemożliwiając dokonanie pełnej i wnikliwej analizy zakresu oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko,

1. naruszenie art. 66 ust. 1 pkt 5 lit. a oraz pkt 4 ustawy z dnia 3 października 2008 roku o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz ocenach oddziaływania na środowisko, polegające na wydaniu decyzji na podstawie raportu niezawierającego pełnych wyników dokonanych pomiarów, a także prognoz oddziaływania na klimat akustyczny nieruchomości położonych w obszarze oddziaływania przedsięwzięcia (uwzględniających w szczególności warunki atmosferyczne, zabrudzenie przewodów, moc wytwórczą poszczególnych torów linii, dobowe zmiany natężenia i napięcia), co miało wpływ na rozstrzygnięcie postępowania, uniemożliwiając organowi pełną i wnikliwą analizę zakresu oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko,

1. naruszenie art. 66 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 3 października 2008 roku o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz ocenach oddziaływania na środowisko polegające na pominięciu, że poza linią energetyczną 220 kV, przedsięwzięcie obejmuje również budowę tymczasowo niepodłączonej do źródła energii linii energetycznej 400 kV, a nieruchomość stanowiąca własność skarżącego obejmująca działkę nr 85/7 znajduje się niemal w całości w obszarze oddziaływania linii energetycznej 400 kV, której dotyczy przedmiotowa decyzja, co miało wpływ na rozstrzygnięcie postępowania uniemożliwiając organowi pełną i wnikliwą analizę zakresu oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko,

1. naruszenie przepisów postępowania mającą istotny wpływ na rozstrzygnięcie sprawy art. 108 kpa poprzez nadanie decyzji rygoru natychmiastowej wykonalności w sytuacji gdy nie zostały spełnione wymogi wskazane w art. 108 § 1 kpa.

Uzasadnienie

I. Brak wariantu alternatywnego

Kluczowym uchybieniem organu I instancji było zaniechanie wystąpienia do inwestora z żądaniem uzupełnienia Raportu o oddziaływaniu i wskazania w nim tzw. „racjonalnego wariantu alternatywnego” (art. 66 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 3 października 2008 roku o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz ocenach oddziaływania na środowisko).

W ocenie organu I instancji nie było potrzeby występowania o uzupełnienie Raportu, ponieważ proponowane we wniosku rozwiązanie opiera się na „jak najmniejszych nakładach inwestycyjnych oraz jak najmniejszej ingerencji w środowisko naturalne” (por. uzasadnienie decyzji – s. 12).

Powyższe stanowisko jest błędne.

Zgodnie z art. 66 ust. 1 pkt 5 cyt. ustawy, każdy raport o oddziaływaniu na środowisko powinien zawierać opis:

1. wariantu proponowanego przez wnioskodawcę,
2. racjonalnego wariantu alternatywnego,
3. wariantu najkorzystniejszego dla środowiska.

Ustawa nie daje podstaw do odstąpienia od powyższego wymogu (por. art. 66 cyt. ustawy).

Obowiązek przedstawienia kilku wariantów przedsięwzięcia ma zapewnić organom administracji dokonanie rzetelnej oceny zakresu oddziaływania inwestycji na środowisko. W następstwie tej oceny powinna zapaść decyzja określająca warunki wykorzystania terenu w sposób uwzględniający potrzebę ochrony środowiska naturalnego (art. 82 ust. 1 cyt. ustawy). Na etapie wydawania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, organ powinien w szczególności rozstrzygnąć, które z zaproponowanych w raporcie rozwiązań najpełniej spełnia ten postulat.

W sytuacji, gdy raport zawiera tylko jeden wariant przedsięwzięcia, organ nie ma możliwości dokonania oceny, czy proponowane przez inwestora rozwiązania gwarantują realizację inwestycji „przy jak najmniejszych nakładach inwestycyjnych oraz przy jak najmniejszej ingerencji w środowisko” (por. uzasadnienie decyzji – s. 12).

Twierdzenia organu I instancji o tym, że wybrany przez inwestora wariant inwestycji jest rozwiązaniem najkorzystniejszym dla środowiska naturalnego nie zostały poparte żadnymi dowodami. Organ nie miał podstaw do wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach w oparciu o raport, który zawierał tylko jeden możliwy wariant inwestycji.

Od obowiązku zawarcia alternatywnych wariantów przedsięwzięcia nie zwalnia fakt, że inwestycja polega na przebudowie istniejącej linii.¹

Analizowana inwestycja ma docelowo doprowadzić do zmiany obecnego przebiegu linii wysokiego napięcia na odcinku o długości czternastu kilometrów a dotychczasowy przebieg linii ma być przesunięty o około pięćdziesiąt metrów.² Parametry projektowanej inwestycji nie uzasadniają uznania jej za „przebudowę” w rozumieniu art. 3 pkt 7a ustawy z dnia 7 lipca 1994 roku – Prawo budowlane.

Pojęcie „przebudowy” nie dotyczy sytuacji, gdy roboty budowlane prowadzą do zmiany „charakterystycznych parametrów obiektu budowlanego, jak: kubatura, powierzchnia zabudowy, długość szerokość” (por. art. 3 pkt 7a ustawy z dnia 7 lipca 1994 roku – Prawo budowlane). Każda inwestycja, która zakłada zmianę charakterystycznych parametrów obiektu budowlanego nie mieści się w zakresie powołanego pojęcia.

Odstąpienia od przygotowania alternatywnych wariantów przedsięwzięcia nie uzasadniają również twierdzenia Raportu o „nieznacznej zmianie dotychczasowej trasy linii.”³ Oceny, czy zmiana trasy inwestycji ma charakter istotny, a także jej wpływu na środowisko naturalne, dokonują organy administracji publicznej, a nie inwestor.

Inwestor powinien przygotować co najmniej dwa alternatywne warianty planowanej przez niego inwestycji, tak aby uwzględniały one wszystkie czynniki przedsięwzięcia istotne dla środowiska naturalnego (art. 66 ust. 1 pkt 5 cyt. ustawy). Stanowi to gwarancję prawidłowej i rzetelnej oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko naturalne. Warianty inwestycji są podstawą wyboru przez organ administracji rozwiązania, które będzie w najwyższych stopniu chronić środowisko naturalne.

W tej sprawie inwestor – powołując się na nieprecyzyjne pojęcie „nieznacznej zmiany istniejącej trasy” – bezpodstawnie odstąpił od opracowania alternatywnego wariantu inwestycji. Akceptacja takiego stanowiska prowadzi do sytuacji, w której to inwestor, a nie organ administracji publicznej będzie decydował o tym, czy planowane przedsięwzięcia oddziałują na środowisko, a także w jakim stopniu.

Opisane powyżej okoliczności przesądzają o konieczności uchylenia zaskarżonej decyzji i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania, celem uzupełnienia postępowania dowodowego (art. 138 § 2 kpa).

Decyzja organu I instancji została wydana w oparciu o niekompletny – sporządzony z naruszeniem art. 66 ust. 1 pkt 5 omawianej ustawy – raport o oddziaływaniu na środowisko. Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie dawał podstaw do określenia środowiskowych uwarunkowań przedsięwzięcia. Obowiązkiem organu I instancji było wezwanie inwestora do uzupełnienia raportu i przedstawienia dodatkowych wariantów inwestycji.

Dopiero po uzupełnieniu raportu możliwe było określenie środowiskowych uwarunkowań przedsięwzięcia.

III. Błędy raportu

Analizowany raport nie uwzględnia również w sposób dostatecznie precyzyjny zakresu oddziaływania pół elektrycznych i magnetycznych projektowanej linii. Zamieszczone w Raporcie wyniki badań nie precyzują zakresu oddziaływania linii osobno dla każdego z jej torów, przy założeniu wykorzystania ich maksymalnych mocy wytwórczych.

Uzasadnia to konieczność uzupełnienia raportu o bardziej szczegółowe badania, uwzględniające kryteria zawarte w punkcie II petitum pisma.

Raport nieprecyzyjnie określa również stopień oddziaływania projektowanej linii na klimat akustyczny nieruchomości znajdujących się na obszarze jej oddziaływania. W szczególności pomija hałas wywołany zjawiskiem zabrudzenia linii energetycznej. Nie różnicuje również poziomu hałasu uwzględniającego zmianę warunków atmosferycznych oraz pór roku.

W tym celu konieczne jest przedstawienie szczegółowego i kompleksowego zestawienia przewidywanego poziomu hałasu emitowanych przez projektowaną inwestycję uwzględniające wszystkie opisane w punkcie III petitum pisma czynniki.

IV. Zamierzenie własności

Nieruchomość stanowiąca własność A.A. znajduje się na obszarze określonym w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy …, jako obszar o przeznaczeniu usługowym (turystyka) z planem zabudowy kubaturowej. Docelowo na wspomnianej nieruchomości ma być pobudowany hotel.

Realizacja inwestycji w wariancie zaproponowanym przez wnioskodawcę uniemożliwia pełne i zamierzone przez stronę zagospodarowanie nieruchomości, narażając go na szkody związane z brakiem możliwości efektywnego wykorzystania swojej nieruchomości.

Powyższe dodatkowo uzasadniało konieczność wskazania przez inwestora alternatywnych wariantów proponowanej inwestycji uwzględniających nie tylko wymogi ochrony środowiska naturalnego, ale również usprawiedliwione interesy stron postępowania.

Przyjęta przez organ I instancji trasa projektowanej inwestycji nie spełnia tych postulatów. Brak określenia alternatywnych rozwiązań rodzi uzasadnione ryzyko, że wariant zaproponowany przez inwestora niedostatecznie respektuje wymogi ochrony środowiska naturalnego.

W ocenie skarżącego konieczne jest zatem przedstawienie alternatywnych rozwiązań ze szczególnym uwzględnieniem możliwości wytyczenia trasy projektowanej linii z pominięciem działki o numerze … i zagospodarowania na te cele działek sąsiednich tj. … oraz ….

Przemawia za tym również obecny sposób wykorzystania działek o numerach … oraz …, które przeznaczone są na cele rolnicze. Powszechnie wiadomo, że napowietrzny typ linii energetycznych jest rozwiązaniem z założenia niekorzystnym dla terenów zabudowy mieszkaniowej. Nie oddziałuje natomiast w takim samym stopniu na tereny upraw rolnych, a w konsekwencji nie ogranicza sposobu ich wykorzystania.

V. Linie energetyczne

Inwestycja, której dotyczy postępowanie, polega na przebudowie linii energetycznej wysokiego napięcia 220 kV relacji … - … w taki sposób, iż przebudowana zostanie linia 220 kV i dodatkowo zostanie pobudowana tymczasowo niepodłączona do źródła energii linia 400 kV.

Dowód:

1. decyzja Generalnego Inspektora Ochrony Środowiska z dnia … 2010 roku,
2. wniosek Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad z dnia … 2009 roku,
3. wniosek Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad z dnia … 2009 roku,
4. mapka.

Cechą charakterystyczną linii energetycznej, zwłaszcza linii wysokiego napięcia, jest pole elektromagnetyczne wytwarzane w jej pobliżu. W związku z tym, przy budowie linii energetycznych powinna być zapewniona strefa ochronna obejmującą pas ziemi po każdej stronie linii. Strefa ochronna powinna mieć długość od kilku do kilkudziesięciu metrów w zależności od napięcia prądu przesyłanego daną linią. Im wyższe napięcie znamionowe, tym większa strefa ochronna. Zadaniem strefy ochronnej jest również zapewnienie dostępu do linii energetycznej dla służb technicznych w celu usuwania awarii oraz bieżącej konserwacji.

Dowód:

1. pismo Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad z dnia … 2008 roku,
2. pismo spółki X sp. z o.o. z dnia … 2009 roku.

Zarządzenie Ministra Górnictwa i Energetyki z dnia 28 stycznia 1985 roku stanowiło, że w przypadku linii energetycznej o napięciu znamionowym 220 kV minimalna odległość między najbliższym przewodem linii a krawędzią balkonu lub tarasu oraz dachem lub płaszczyzną poziomą, przy której natężenie pola elektrycznego nie miało przekroczyć 1 kV/m, powinna wynosić co najmniej 26 metrów⁴.

Dla potrzeb zapewnienia bezpieczeństwa i higieny pracy podczas wykonywania robót budowlanych, Minister Infrastruktury ustanowił w rozporządzeniu z dnia 6 lutego 2003 roku minimalne odległości sytuowania stanowisk pracy, składowisk wyrobów i materiałów lub maszyn i urządzeń budowlanych od napowietrznych linii elektroenergetycznych. Dla linii o napięciu znamionowym powyżej 110 kV minimalna odległość od skrajnych przewodów powinna być nie mniejsza niż 30 metrów⁵.

Dowód:

1. opinia sanitarna Wielkopolskiego Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego z dnia 12 marca 2010 roku,
2. decyzja Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Poznaniu z dnia 23 kwietnia 2010 roku.

Natomiast bezpośrednio pod takimi liniami składowanie wyrobów i materiałów lub maszyn i urządzeń budowlanych jest zakazane. Powyższe rozporządzenie obowiązuje do chwili obecnej. Dla linii napowietrznej 400 kV, która jest również budowana w bliskim sąsiedztwie działki odwołującego, strefa ochronna wynosi 35 metrów z każdej strony linii⁶.

Funkcjonowanie pasów ochronnych wokół linii energetycznych znajduje uznanie w orzecznictwie Sądu Najwyższego. Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 2 czerwca 2010 roku zwrócił uwagę na to, że w pasie ochronnym wykluczone jest wznoszenie budynków⁷. Stanowi to uciążliwość dla właściciela nieruchomości, na której posadowione są słupy i w związku z tym należy mu się z tego tytułu odpowiednie odszkodowanie.

Strefa ochronna wokół linii 220 kV będącej przedmiotem niniejszego postępowania została ustalona w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gmin na 70 metrów (po 35 metrów od osi linii w obu kierunkach). W obszarze ograniczonego użytkowania zabrania się lokalizować prawem intensywnej zabudowy kubaturowej. W tej strefie dopuszcza się realizację obiektów związanych z działalnością gospodarczą, turystyczną, rekreacyjną i rolną pod warunkiem, że pobyt ludzi nie przekroczy 8 godzin przy zachowaniu wszystkich wymogów Polskiej Normy PN-E-05100-1 z marca 1998 roku. Wokół przedmiotowej linii energetycznej 220 kV przewidywany jest pas technologiczny o wskazanych powyżej parametrach. W związku z tym lokalizacja zabudowy gastronomiczno-turystycznej na działce odwołującego jest niemożliwa.

Dowód: pismo operatora Polskie Sieci Elektroenergetyczne – Zachód S.A. z dnia … 2009 roku.

W strefie oddziaływania linii energetycznej 220 kV i 400 kV nie mogą powstać nie tylko obiekty zabudowy gastronomiczno-turystycznej, ale także nowe budynki mieszkalne.

Organ całkowicie pominął budowę linii energetycznej najwyższego napięcia 400 kV. Strefa ochronna dla tej linii swoim zasięgiem obejmie prawie całą nieruchomość skarżącego.

Podkreślić należy, że studium zagospodarowania przestrzennego przewiduje dla tej lokalizacji usługi turystyczne i hotelarskie. Po wybudowaniu linii 400 kV nieruchomość skarżącego zostanie wyłączona z użytkowania i zostanie objęta zakazem zabudowy. Nie jest żadną okolicznością zmieniającą ten stan rzeczy fakt, że na obecnym etapie planowania, linia 400 kV nie będzie podłączona do sieci. Plany budowy linii energetycznej o napięciu znamionowym 400 kV wynikają wprost z obszernej dokumentacji zgromadzonej w tej sprawie, chociażby z decyzji Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska z dnia 7 grudnia 2010 roku.

Pominięcie wskazanych powyżej okoliczności miało istotny wpływ na treść rozstrzygnięcia, zawartego w zaskarżonej decyzji, prowadząc do niepełnej oceny środowiskowych uwarunkowań przedsięwzięcia, w szczególności jej wpływu na możliwość oraz sposób zagospodarowania nieruchomości odwołującego.

Z powyższych względów, konieczne jest uchylenie zaskarżonej decyzji celem usunięcia wszystkich zasygnalizowanych powyżej uchybień i ponownego przeprowadzenia oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko.

VI. Rygor natychmiastowej wykonalności

Nadanie decyzji organu pierwszej instancji rygoru natychmiastowej wykonalności jest instytucją wyjątkową. Przesłanki nadania decyzji rygoru natychmiastowej wykonalności nie mogą być interpretowane rozszerzająco, a muszą być poddawane wykładni ścieśniającej⁸.

U podstaw instytucji nadania decyzji rygoru natychmiastowej wykonalności leży założenie poprawności legalności tej decyzji. Rygor nie powinien być zatem co do zasady nadawany decyzji, jeżeli zachodzą wątpliwości czy uzyska ona przymiot ostateczności i wykonalności⁹. Organ nie wskazał, że w niniejszej sprawie brak jest takich wątpliwości. Co więcej z uwagi na znaczny opór, jaki budzi planowana inwestycja, należy wskazać, iż prawdopodobieństwo nieuzyskania przez przedmiotową decyzję rygoru natychmiastowej wykonalności jest znaczne.

Przesłanką nadania decyzji rygoru natychmiastowej wykonalności jest „niezbędność” niezwłocznego wdrożenia decyzji w życie. W doktrynie wskazuje się, że organ administracyjny działa w sytuacji która ma znamiona stanu nagłej konieczności administracyjnej¹⁰.

W niniejszej sprawie przesłanka ta nie została spełniona. Wnioskodawca nie wykazał jakie okoliczności mają uzasadniać nadanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach rygoru natychmiastowej wykonalności. Przemawia to za uchyleniem decyzji również w zakresie rygoru natychmiastowej wykonalności.

W prawomocnym wyroku z dnia 18 marca 2010 roku, sygn. akt IV SA/Wa 32/10, WSA w Warszawie podziela pogląd organu, który nadał rygor natychmiastowej wykonalności decyzji ustalającej środowiskowe uwarunkowania zgody na realizację przedsięwzięcia polegającego na budowie obwodnicy miasta, w ciągu drogi krajowej, wpisanego w „Program Budowy Dróg Krajowych na lata 2008-2012”. Sąd potwierdził zaistnienie innego interesu społecznego oraz ważnego interesu stron (inwestora), podając następujące uzasadnienie: „Nie ulega wątpliwości, iż szybka realizacja planowanej inwestycji przyczyni się w znacznym stopniu do poprawy bezpieczeństwa ruchu oraz ograniczy negatywne oddziaływanie na środowisko w mieście L., co bez wątpienia leży w interesie społecznym”.

„Nadto, jak wskazał organ, wykonanie decyzji z dnia [...] lutego 2008 roku w terminach przyjętych w programie rządowym, wiąże się dla inwestora z realizacją środków przeznaczonych na ten cel z budżetu Państwa. Zostały zatem spełnione przesłanki warunkujące nadanie przedmiotowej decyzji rygoru natychmiastowej wykonalności (ważny interes społeczny i interes strony)”. Jednakże w innym wyroku (NSA oz. w Katowicach z dnia 29 maja 2003 roku, sygn. akt II SA/Ka 2108/01), dotyczącym kwestii uzasadnienia nadania rygoru natychmiastowej wykonalności decyzji środowiskowej istnieniem innego interesu społecznego, Sąd stwierdził: „nie można zaś utożsamiać zdaniem Sądu z „innym interesem społecznym” celowości szybkiego wykonania decyzji, warunkowanej realizacją wcześniej zaplanowanych działań, jeżeli planowanie to nie było w pełni racjonalne. Z taką sytuacją mamy zaś do czynienia zdaniem Sądu w niniejszej sprawie”.

Mając na uwadze powyższe niniejsze odwołanie jest konieczne i zasługuje na uwzględnienie.

dr Michał Jackowski

adwokat

Załączniki:

1. decyzja Generalnego Inspektora Ochrony Środowiska z dnia 7 grudnia 2010 roku,
2. wniosek Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad z dnia 3 listopada 2009 roku,
3. wniosek Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad z dnia 14 lipca 2009 roku,
   1. mapka,
   2. pismo Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad z dnia 14 października 2008 roku,
   3. pismo spółki X sp. z o.o. z dnia 5 stycznia 2009 roku,
   4. opinia sanitarna Wielkopolskiego Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego z dnia 12 marca 2010 roku,
   5. decyzja Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Poznaniu z dnia 23 kwietnia 2010 roku,
   6. pismo operatora Polskie Sieci Elektroenergetyczne – Zachód S.A. z dnia 8 czerwca 2009 roku.